دانشجو

تندیس برجسته یک هنر کاملا پیچیده‌ای است که مزایای هنر دو بعدی و سه بعدی را در هم می‌آمیزد. این نوع هنر به‌گونه‌ای طراحی شده است که نقشی که در سطح اجرا می‌شود، مانند تصویری است که به وسیله یک سطح نگهداری می‌شود، در حالی که حالت سه بعدی آن به شکل خاص به نمایش در می‌آید.

همچنین، این نوع هنر در آثار باستانی مصر نیز مشاهده می‌شود. تندیس برجسته به‌عنوان یک شکل هنری، نه‌تنها به زیبایی فضا کمک می‌کند، بلکه می‌تواند پیام‌ها و داستان‌های عمیقی را نیز منتقل کند.

در این مقاله از تندیس سازان آراد، به بررسی و آشنایی با تندیس برجسته چالش‌ها و کاربردهای آن در عصر مدرن خواهیم پرداخت.

 

انواع تندیس برجسته

تندیس‌های برجسته به چندین نوع مختلف تقسیم می‌شوند که هر یک ویژگی‌ها و تکنیک‌های خاص خود را دارند. یکی از این انواع، تندیس برجسته بلند است که به آن آلتو-رلیو نیز می‌گویند.

 این نوع تندیس به اثر حالت آزادی و ایستادگی می‌دهد و گاهی اشکال آن‌قدر از حجم خارج می‌شوند که به نظر می‌رسد به سطح اتصالی ندارند. نوع دیگر، تندیس کم برجسته یا باسو-ریلو است که در آن نقش تا حدی از سطح بیرون می‌آید و چشم‌انداز اثر از جلوی کار به‌خوبی مشخص است.

 همچنین، تندیس برجسته فرو رفته در این تکنیک، نقش تنها کمی از سطح بیرون است و عمق کمتری نسبت به تندیس کم برجسته دارد. در نهایت، تندیس برجسته غرق شده، روشی است که در آن نقش از روی سطح بلند نمی‌شود و این تکنیک ساده‌ترین نوع نقش برجسته به شمار می‌آید.

 این تنوع در انواع تندیس برجسته، به هنرمندان این امکان را می‌دهد که با توجه به نیاز و مفهوم مورد نظر خود، از تکنیک‌های مختلف استفاده کنند.

 

چالش‌های روش تندیس برجسته

با وجود زیبایی و جذابیت آشنایی با تندیس برجسته، این نوع هنر با چالش‌هایی نیز مواجه است. یکی از مشکلات اصلی این است که فرم سه بعدی و روابط فضایی در یک عمق محدود شکل می‌گیرند.

بنابراین، برای دستیابی به اثر مورد نظر، باید از افراد متخصص و حرفه‌ای استفاده کرد. عمق محدود همچنین باعث می‌شود که نشان دادن روابط بین بخش‌های مختلف دشوار باشد.در تندیس‌هایی که برجستگی کم دارند، اجرای دقیق اثر برای هنرمند می‌تواند چالش‌برانگیز باشد زیرا باید از ساختارهای سه بعدی و مدل‌سازی سطح با کمترین میزان نور استفاده کند.

 به همین دلیل، تندیس‌کار باید به‌صورت تجربی کار کند و مرتباً جهت نور را تغییر دهد تا از پرسپکتیوهای مختلف استفاده کند. این روش به‌طور کلی به‌صورت آزمایشی است و هیچ قاعده ثابتی ندارد، که این خود می‌تواند برای هنرمند چالش‌برانگیز باشد. با این حال، این چالش‌ها به هنرمندان این فرصت را می‌دهد که خلاقیت خود را به نمایش بگذارند و آثار منحصر به فردی خلق کنند.

 

تندیس برجسته در عصر مدرن

امروزه تندیس های برجسته به‌صورت کوچک و به روش آثار دوناتلو یعنی برجسته بلند اجرا شده تا با افزایش عمق و حس چشم‌انداز، تاثیر بیشتری ایجاد کند. این روش در طراحی داخلی و ایجاد نقاط مرکزی در اتاق‌ها، تزئین دیوار، سقف و گنبد نیز استفاده فراوان دارد.

 امروزه هنرمندان از این تکنیک تنها برای بیان نگاره‌های حماسی و وقایع مذهبی استفاده نمی‌کنند، بلکه برای بیان مفاهیم مختلف و مدرن نیز به کار می‌برند. مواد مورد استفاده در این تکنیک می‌تواند شامل: انواع سنگ‌ها، به‌ویژه مرمر، چوب، گچ و … باشد که قابلیت تراش و کنده‌کاری دارند.

 اما در عصر حاضر، از مواد ترکیبی مانند: چسب، گچ و رنگدانه‌های طبیعی نیز برای ساخت تندیس‌های برجسته استفاده می‌شود. این مواد ترکیبی حجمی مشابه سنگ‌های مرمر ایجاد می‌کنند و انعطاف‌پذیری بالایی دارند.

همچنین، این مواد دارای رنگ‌های زیبا و ترک‌های مویی طبیعی هستند که به کار جلوه خاصی می‌بخشد.

 

سخن پایانی

در نهایت، آشنایی با تندیس برجسته به‌عنوان یک هنر پیچیده و زیبا، می‌تواند به انتقال پیام‌ها و احساسات عمیق کمک کند. با توجه به تنوع در انواع تندیس برجسته و چالش‌های موجود در این هنر، هنرمندان می‌توانند خلاقیت خود را به نمایش بگذارند و آثار منحصر به فردی خلق کنند.

همچنین، استفاده از مواد مدرن و تکنیک‌های جدید، به تندیس‌های برجسته این امکان را می‌دهد که با نیازهای معاصر هماهنگ شوند.

در نتیجه، تندیس برجسته نه‌تنها یک هنر قدیمی است، بلکه به‌طور مداوم در حال تحول و پیشرفت است و می‌تواند در طراحی داخلی و بیان مفاهیم مدرن نقش مهمی ایفا کند.