روشهای اعمال نیروی پیش تنیدگی به تیرچه در زمان ساخت تیرچه پیش تن

روش‌های اعمال نیروی پیش تنیدگی به تیرچه در زمان ساخت تیرچه پیش تنیده شامل روش مکانیکی، روش شیمیایی و روش الکتریکی می باشد.

پیش تنیدگی، پروسه ای است که در آن با وارد شدن تنش های فشاری به عناصر بتنی پیش از بارگذاری نهایی، مقاومت کششی به صورت قابل توجهی بیشتر خواهد شد. هدف از انجام این کار این است که پیش از بارگذاری، عناصر بتنی را در معرض فشار بگذارند.

بتن ذاتاً دارای مقاومت کششی پایینی است و به همین منظور از المان های فولادی در آن استفاده می کنند تا این ضعف را پوشش دهند. تیرچه پیش تنیده، یکی از انواع سقف های مستحکم برای سازه است که در دو نوع پیش تنیده پیش کشیده و پیش تنیده پس کشیده وجود دارد.

پیش تنیدگی در بتن به چه معنا می باشد؟

پیاده سازی درست روش‌های اعمال نیروی پیش تنیدگی به تیرچه از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. پیش تنیدگی به معنای متصل کردن دو ماده در معرض تحت تنش می باشد به گونه ای که نیروهای موجود در آنها همدیگر را خنثی کند. برای حذف مشکل ضعف بتن از اعمال یک تنش دائمی و ثابت به میزان لازم به بتن استفاده می کنند تا بتن به سبب تنش های خمشی و کششی با ترک خوردگی مواجه نشود.

مقاطع فولادی می تواند ضعف های بتن را جبران کند. برای تولید تیرچه های پیش تنیده، مفتول ها را در معرض کشش قرار می دهند و پس از آن، بتن را در همان وضعیت بر روی مفتول ریخته و پس از اینکه بتن کمی سخت شد، مفتول ها را رها می کنند. در این شرایط، بتن در معرض فشار قرار می گیرد و پس از نصب آن در تیرچه سقف و اعمال فشار نیروی کششی سقف به روی آن، نیروها به حذف و خنثی کردن یکدیگر می پردازند.

انواع روش‌های اعمال نیروی پیش تنیدگی به تیرچه برای تولید تیرچه پیش تنیده

سه روش برای انجام این کار وجود دارد که شامل موارد زیر است:

روش مکانیکی:

در روش مکانیکی، یک یا دو جک برای اعمال نیروی پیش تنیدگی به تیرچه به کار می رود. روش مکانیکی، ساده ترین راهکار برای اعمال نیروی پیش تنیدگی می باشد. در این روش به منظور مقابله با بازگشت تیر به وضعیت اولیه، یک پلیت میان تکیه گاه و تیر کار می شود و سپس جک ها خلاص می شوند. مشکل روش مکانیکی این است که در صورت کوچکترین جابه جایی تکیه گاه ممکن است نیروی پیش تنیدگی کاهش پیدا کند.

روش الکتریکی:

یکی از روش‌های اعمال نیروی پیش تنیدگی به تیرچه ، روش الکتریکی می باشد. در این روش به منظور افزایش طول سیم ها نیاز به جریان برق می باشد. در این روش باید کابل ها را به جریان برق متصل نمود و پس از آن با بهره گیری از گیره ها به کشش آنها اقدام نمود تا به تکیه گاه متصل شوند.

پس از آن جریان برق متوقف می شود و بتن ریزی بر روی کابل ها انجام می شود. سپس در زمانیکه تشخیص دادند، مقاومت بتن به بیشترین میزان رسیده است، مفتول ها از تکیه گاه جدا شده و بدین ترتیب پیش تنیدگی موردنظر در بهترین شرایط بوجود می آید.

 روش شیمیایی، یکی از روش‌های اعمال نیروی پیش تنیدگی به تیرچه

در این روش به منظور شکل گیری نیروی پیش تنیدگی به سیمان خاصی نیاز است. سیمان هایی که امکان منبسط شدن را دارا می باشند برای این کار مناسب است. پس از آنکه سیمان خشک شود، بر خلاف تصور که انتظار می رود منقبض شود، منبسط می شود. در نتیجه مفتول های موجود در بتن در برابر این انبساط قرار می گیرند و پیش تنیدگی با موفقیت انجام می شود و تیرچه به تیرچه پیش تنیده تبدیل می شود که دارای سطح مقاومت و استحکام بسیار بالایی می باشد.